ALS DE HAZEWIND

15 juli 2013.

Zondag, een rit naar de Ventoux die legendarisch had kunnen worden, maar dat niet echt werd. Natuurlijk waren de paar versnellingen van ‘Vroem Vroem’ Froome onnavolgbaar. Met een nog kleiner verzet dan we gewend waren van Armstrong sprintte hij twee tot drie keer toe weg bij zijn concurrenten. Prachtig om te zien. Vooral de strijd erachter. Wie klampt nog aan en wie valt er weg? Maar eigenlijk was de rit tot aan de Ventoux interessanter. Want waarom, In Godsnaam, waarom ga je in de langste rit van deze 100^e Tour met aankomst op de Reus van de Provence vanaf de start al zo hard tekeer dat je bijna een uur voorloopt op het snelste tijdsschema? De start was 10.45. De TV-uitzending begon pas rond 14.00. Je zou zeggen dat de commerciële bazen in principe moeten eisen dat er heel langzaam gereden wordt in het begin, zodat er langer live-beelden zijn en de sponsornaam dus langer in beeld komt. Het scheelde een uur. En dat kost wat!

Ik vroeg me tijdens het kijken af hoeveel rennersvrouwen er zwanger waren? Zo snel mogelijk naar huis! Of de renners wisten wie deze dag de rondemissen waren? Dan wil je winnen! Of dat Dries Roelvink achter het peloton aanreed, net zoals hij elke dag Tour Du Jour afsluit. Wegwezen!

Of was het weer de wind. ‘Wind mee’ of ‘wind tegen’. Die informatie bleef trouwens onduidelijk. Net zoals de commentatoren van verschillende TV-stations, die met alle winden meewaaien. Bij de ene zeiden ze dat op de Ventoux wind tegen was en bij de andere was het mee. Vervolgens bleek, wat iedereen al wist, dat op de Ventoux zelf de wind niet met de renners mee draait en het dus beiden voorkomt. Je gaat niet in één rechte streep omhoog natuurlijk. Daarbij is de naam van de beruchte berg ook nog eens afkomstig van het woord ‘wind’. Volg je het nog? Waai nog even met me mee! Nee, waaiers op de ‘Winderige reus’ hebben we niet gezien, want de wind kwam niet van opzij. Toch versnelde Froome en waaide Contador eraf, nadat in eerste instantie Quintana er als een windvlaag vandoor was gegaan. En de schone, frisse wind die door het hele peloton waait dit jaar en die er voor zorgt dat Froome ruim drie minuten langzamer de berg opknalt dan bijvoorbeeld Pantani dat ooit deed, bewijst dat deze generatie renners gelukkig verkeerde raad in de wind slaat.

De Ventoux deed zijn naam eer aan. Als tv-kijkend publiek merk je er nooit zoveel van. Ik ben al blij als ik in een haarspeldbocht eindelijk kan zien dat het inderdaad een steile hellingsgraad heeft. Helaas werd de mooie Tour-dag overschaduwd door het nieuws dat er vier mensen in de Atletiek gepakt zijn op dopinggebruik. Vier grootheden. Vier medaillewinnaars. Vier mensen die dachten dat ze, met wat hulp, sneller konden rennen dan de wind. Nu blijkt maar weer dat je niks ongestraft kan doen. Zeker niet iets tegen de natuur in. Alhoewel, misschien dat zelfs de wind er als een haas vandoor gaat als Dries Roelvink er achteraan zit.